اصل حاکمیت الهی بدین معنی است که حاکم اصلی، خدا و قانون و احکام الهی است، همانگونه که در فقه اسلامی بهویژه فقه شیعه متبلور است، در سراسر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نیز تبلور یافته است و هیچ تعارضی بین فقه و قانون اساسی در جهت طرح حاکمیت الهی وجود ندارد. در قانون اساسی آرمانگرایی الهی منشأ حاکمیت قلمداد شده، محتوای آن را اسلامی معرفی نموده است. همچنین حاکمیت و نظارت ولی فقیه جامع الشرایط و مجری احکام الهی را مطرح ساخته است. و نیز رأی مردم، نظارت آنان و شورا را تحقق بخش عینی حکومت و حاکمیت الهی دانسته است. و در نهایت از تغییرناپذیر بودن محتوای اصول مربوط به اسلامی بودن نظام و ابتنای کلیه قوانین و مقررات براساس موازین اسلامی و پایههای ایمانی سخن میگوید که حاکی از توجه به حاکمیت الهی است.
Elyasi M. The Emanation of Divine Sovereignty
in the Articles of IRI Constitution
. Scientific Quarterly Journal of Islamic Revolution Studies 2017; 14 (48) :109-126 URL: http://enghelab.maaref.ac.ir/article-1-493-fa.html
الیاسی مرتضی. تجلی حاکمیت الهی در اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه علمی مطالعات انقلاب اسلامی. 1396; 14 (48) :109-126