از ویژگی‌های انقلاب‌های بزرگ که انقلابیون آن را تضمینی بر جهان‌شمولی انقلاب خود می‌دانند، «گسترش ورامرزی» آن است. این ویژگی انقلاب در ادبیات رایج جامعه‌شناسی سیاسی، تحت عنوان «صدور انقلاب» مفهوم‌سازی شده که در کنار آن، واژگانی چون «بازتاب انقلاب»، «اشاعه انقلاب» و «تأثیر انقلاب» نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در میان آثار متعددی که در این حوزه به زبان‌های مختلف منتشر شده است، نمی‌توان یک الگوی جامع برای توصیف و تشریح «پراکنش انقلاب‌ها» را شناسایی کرد. از این‌رو نگارندگان از رهگذر ریشه‌شناسی واژگان این حوزه، در پی ارائه الگویی در فهم و تطبیق گسترش ورامرزی انقلاب‌ها هستند. این مقاله پیرامون این پرسش سازمان‌یافته است که برای گسترش و پراکنش انقلاب‌ها، چه مدلی می‌توان طراحی کرد، تا ضمن مشخص بودن مقدمات، فرایند، اجزا و گونه‌های پراکنش، بتوان چارچوبی برای تطبیق گسترش انقلاب‌ها فراهم کرد.