دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی گرایش انقلاب اسلامی، دانشگاه معارف اسلامی، قم. ، karbala.m@gmail.com
چکیده: (317 مشاهده)
مسألهای که این تحقیق به دنبال پاسخ به آن است، بررسی برخی از شاخصههای تاریخنگاری انگلیسی در نحوه روایت تاریخ معاصر ایران است. انگلیسیها برای ادوار مختلف ایران، چه ایران قبل از اسلام، چه ایران اسلامی و چه تاریخ معاصر ایران تا آنجایی که توانستهاند، تاریخ نوشتهاند. مطالعه آثار و نوشتههای تاریخنویسان انگلیسی، ما را به شاخصههایی میرساند که در اکثر این آثار نیز تکرار شده و در مجموع دلالت بر سبکی از تاریخنگاری دارد که آن را «تاریخنگاری انگلیسی» مینامیم. این روشِ تاریخنگاری چند معیار و شاخصه مهم دارد: «غلبه نگاه منفعتطلبانه و استعماری»، «ثبت کوچکترین جزئیات با هدف افزایش دایره اطلاعات»، «مراقبت نسبت به عدم افشای نقش انگلیس در حوادث»، «خائن معرفی کردن خادمین ملت و بالعکس» و موارد دیگری که بیش از ده مورد را شامل میشود. در نوشته حاضر به دو مورد از مهمترین این شاخصهها یعنی «نگاه استعماری» و «اشراف اطلاعاتی» همراه با بیان مصادیق متعدد از منابع و گزارشهای انگلیسی درباره ایران معاصر میپردازیم.