مطالعه و بررسی مبانی و بنیان‌های امنیت و نیز چگونگی و شیوه‌های تأمین آن در جوامع، نشان می‌دهد برخلاف ادعای بسیاری از حکومت‌ها، مبانی، اصول و ابزارهای تولید، نگهداشت و توسعه امنیت عمومی در نظام‌های سیاسی یکسان نیست؛ بلکه مرجع، اهداف و چگونگی نیل به جامعه‌ای ایمن در جامعه و رژیم‌های سیاسی مختلف، متفاوت می‌باشد.
این مقاله مبانی و رویکردهای امنیت اجتماعی را در نظام جمهوری اسلامی ایران با نیم نگاهی به نظام پهلوی بازشناسی می‌نماید. می‌توان رویکرد نظام پهلوی به امنیت عمومی را تهدید محوری نامید، ولی نظام جمهوری اسلامی ایران براساس روح شریعت اسلامی و براساس مبانی دینی خود رویکرد تهدیدمحوری را نفی و اساس و مبنای امنیت عمومی را بر محوریت مردم قرار داد. این رویکرد را می‌توان، جامعه‌محوری نامید. |
