1- دانشجوی دکتری انقلاب اسلامی. دانشگاه معارف اسلامی. ، ostad1363@gmail.com 2- دانش آموخته دکتری تاریخ و تمدن اسلامی دانشگاه تهران و مدرس گروه معارف اسلامی
چکیده: (3729 مشاهده)
اهمیت تقابل رژیم پهلوی با جریان‌های دینی و مذهبی مخالف به ویژه حوزه‌های علمیه و روحانیت در دوران محمدرضا شاه مسئله اصلی تحقیق محسوب می شود. با تتبع رفتار و منش حکومت پهلوی در برابر روحانیت، این پژوهش به این نکته دست یافت که رژیم پهلوی با بهره‌مندی از تمامی راهبردها و ابزارهای ایجابی و سلبی، سیاست فشار همه جانبه علیه نهاد روحانیت را اعمال نمود؛ تلاش برای تطمیع روحانیت، حمایت از انجمن حجتیه، بهره برداری از اختلافات پیرامون کتاب «شهید جاوید» (رویارویی ایجابی)؛ و اقداماتی مانند عملیات تهمت و افترا، شایعه‌سازی، اهانت و توهین، تهدید و ارعاب (تقابل سلبی نرم) و همچنین هجوم به مراکز حوزوی، تبعید، زندانی و شکنجه کردن روحانیون انقلابی (تقابل سلبی سخت)، یافته‌های این پژوهش در رویکرد حکومت پهلوی مقابل نهاد روحانیت هستند که با روش توصیفی ـ تحلیلی، و بهره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری از منابع معتبر تاریخ معاصر حاصل آمدند.
Ostadian Khani A, Asgharian Dastnae M. An Investigation of the Second Pahlavi Confrontation Process with the Clergy (1357-1320). Scientific Quarterly Journal of Islamic Revolution Studies 2020; 17 (61) :111-132 URL: http://enghelab.maaref.ac.ir/article-1-1619-fa.html
استادیان خانی علیرضا، اصغریان دستنایی محمد. واکاوی فرآیند رویارویی پهلوی دوم
با نهاد روحانیت (1357 ـ 1320). فصلنامه علمی مطالعات انقلاب اسلامی. 1399; 17 (61) :111-132
