|
اجتهاد و بسترهای نظریه‌پردازی در فقه سیاسی شیعه در دوران معاصر
|
| سیّد کاظم سیّد باقری* |
|
|
|
چکیده: (862 مشاهده) |
نظریه، منظومه منسجم، هدفمند و تعمیم‌پذیر است که قابلیت صدق و کذب دارد. «نظریه‌پردازی» فرایندی علمی ـ پژوهشی، روشمند و دارای نظام است که در مسیر معرفی نظریه علمی جدید در ساختاری علمی و منطقی قرار دارد. فرضیه نوشته آن است که با توجه به تجربه آغازین نظریه‌پردازی در فقه سیاسی شیعه در دوران معاصر و با توجه به ویژگی‌های روش اجتهاد مانند عقلی ـ عقلایی بودن، انتقادی بودن، تعامل‌گری میان ثابت و متغیر و بومی‌گرایی، می‌توان با ژرف‌کاوی در برخی بسترهای بایسته همچون تولیدگری فقه سیاسی، گذر از نگاه فردی و پیوند با واقعیت‌های اجتماعی و نیز توانمندسازی این دانش برای پویایی و روزآمدی، به آستانه نظریه‌پردازی در فقه سیاسی شیعه نزدیک شد. |
|
| واژه‌های کلیدی: فقه سیاسی، نظریه‌پردازی، روش اجتهاد، اصول فقه، ثابت و متغیر، بومی‌گرایی، روش انتقادی، پویایی و روزآمدی. |
|
|
متن کامل [PDF 263 kb]
(127 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
