متعاقب ناکامی مردم ایران در نهضت مشروطیت، جهت محدودسازی و پاسخ‌گو نمودن قدرت پادشاهان از طریق مجلس، در بهمن 1357 انقلابی نظام‌ساز، پدیدار گشت و بستری جهت تحقق قوای سه‌گانه نظام جدید فراهم گردید. به‌رغم فعالیت جریانات سیاسی متعدد در ایران بعد از پیروزی انقلاب، جایگاه رکن قانون‌گذاری در ساختارسازی نظام جدید بسیار با اهمیت گردید. این مقاله درصدد واکاوی نقش اسلام‌گرایان در ایجاد و استحکام رکن تقنینی نظام برآمده از انقلاب اسلامی است. جریان اسلام‌گرا با استفاده از توان سازماندهی سنتی و نگاه مدرن به مشارکت سیاسی، بر اساس اندیشه‌های حضرت امام با تدوین آئین‌نامه انتخابات، ارائه لیست واحد در تهران، معرفی چهره‌های شاخص در سطح کشور، پذیرش مسئولیت‌های اساسی در مجلس اول، ارائه طرح‌ها و بررسی لوایح، مقابله با غیر اسلام‌گرایان درون مجلس و کمک به سایر ارکان، به مهم‌ترین کارویژه‌های خود در شکل‌گیری نخستین مجلس جامه تحقق پوشاند. در این پژوهش داده‌های کتابخانه‌ای به شیوه توصیفی ـ تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است.
