انقلاب اسلامی با هویتی دینی، مبتنی بر اهداف و برنامه‌های فرا مرزی و قومی، ایده صدور انقلاب اسلامی را از همان ابتدای پیروزی انقلاب در برداشت. یکی از نمونه‌ها برای صدور انقلاب اسلامی، شیعیان هند است که علی‌رغم داشتن پیشینه علمی و فرهنگی، امروزه در نظام سیاسی و اجتماعی هند جایگاه شایسته‌ای ندارند. این نوشتار در صدد پاسخ به این پرسش است که عوامل تأثیرگذاری انقلاب اسلامی بر شیعیان هند و در برخی موارد ناکامی‌های این مؤلفه‌ها چیست؟ برای پاسخ به این پرسش، بر اساس مؤلفه‌های نظریه پخش به عنوان چارچوب نظری، مهم‌ترین علل تأثیر انقلاب ایران بر شیعیان هند در پیشینه روابط سیاسی و فرهنگیو تشابهات سیاسی و فرهنگی شیعیان هند با ایران بررسی شده است. در مقابل مهم‌ترین موانع تأثیر، عبارتند از تأخر فرهنگی اجتماعی حوزه‌های علمیه، ضعف خودباوری، سطحی بودن شخصیت دینی و خلأ رهبری دینی. در پایان نیز راهبردهای تاثیر انقلاب بر شیعیان هند در قالب بیان «ایجاد و ارتقای خودآگاهی دینی» و «ایجاد جامعه خودبنیاد» بیان می‌شود.
