|
تأملی جامعه‌شناسانه بر احزاب دولتی در عصر پهلوی دوم؛
مطالعه موردی احزاب مردم و ملیّون
|
| محمد جمیری*، سید یوسف قرشی |
|
|
|
چکیده: (2661 مشاهده) |
بخش عمده‌ای از ادبیات موجود در باب احزاب دولتی، ناظر به عملکرد، کارایی و در نهایت، فرجام احزاب (مردم، ملیون) است. در حالی که مسئله اصلی این مقاله، انگیزه و نیت مؤسس احزاب نام‌برده است. پرسش تحقیق این است که «چرا دولت‌های اقتدارگرا، اقدام به تأسیس حزب می‌کنند»؟ یافته‌های مقاله با اتکا به امتزاج چارچوب‌های مفهومی گِدز و ماگالونی در باب احزاب دولت‌ساخته در اتصال به دو مورد مطالعاتی حزب مردم و ملیّون، حکایت از آن دارد که احزاب به مثابه ابزارهایی برای بقای رئیس دولت (دیکتاتور) عمل می‌کنند. بدین‌معنا که احزاب، زمان سقوط دیکتاتور را به آینده دور موکول و یا به استمرار حضور او در حکومت کمک می‌نمایند. بر این اساس، استنتاج می‌شود که محمدرضا پهلوی با اتکا به دو کارویژه مرسوم احزاب، یعنی کارویژه‌های «کنترل» و «رضایت‌بخشی» و به‌طور تفصیلی‌تر، به مدد اقداماتی همچون بازتعریف نقش پادشاه، موازنه رقبای سیاسی، کادرسازی و درنهایت، همسان ساختن احزاب و گروه‌های سیاسی مخالف، به استمرار حضور خود در قدرت کمک شایانی کرده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: ایران، پهلوی دوم، احزاب دولت‌ساخته، حزب مردم، حزب ملیّون. |
|
|
متن کامل [PDF 271 kb]
(886 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انقلاب اسلامی (بعد از پیروزی انقلاب اسلامی)
دریافت: 1397/7/24 | پذیرش: 1397/7/24 | انتشار: 1397/7/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
