انقلاب اسلامی ایران از مهم‌ترین رویدادهای اواخر قرن بیستم در جهان، دگرگونی‌های گسترده‌ای را در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی ایران به‌همراه داشته است. تاریخ‌نگاری نیز از این دگرگونی‌ها بی‌نصیب نماند. تاریخ‌نگاری امری مهم، پیچیده و حاصل تعامل آگاهانه ذهن مورخ با واقعه تاریخی است و در هر عصری برخاسته از اندیشه‌ها و گفتمان‌های نسل معاصر خود است که در پرتو آن، دوره‌های تاریخ‌نگاری متفاوتی شکل گرفته‌اند. چنان‌که نمی‌توان پذیرفت تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی در سبک، روش و نگرش، ادامه تاریخ‌نگاری عصر پهلوی باشد. آنچه در تاریخ‌نگاری اهمیت دارد، شناخت روند رخداد تاریخی، نگرش و تفکر مورخ، پیرامون آن است. به این خاطر مورخان در تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی و تحلیل رخدادهای تاریخی ضروری است بر مقدمات و بایسته‌هایی در این امر توجه نمایند تا زمینه‌های شکل‌گیری تاریخ‌نگاری جامع و مستندی را فراهم سازند. در این پژوهش سعی شده است ضمن اشاره به سیر تکوین تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی، با روشی تحلیلی و مسئله‌محور، مهم‌ترین ضرورت‌ها، بایستگی‌ها و آسیب‌های تاریخ‌نگاری نقد و بررسی شود.
