وجه تمایز مدل «مردم سالاری دینی» نسبت به سایر مدل‌های حکومت دینی، توجه ویژه به نقش مردم، پاسخ‌گویی و اعتماد مردم به دولت است که با واژه کارآمدی از نگاه سرمایه اجتماعی قابل فهم است. از طرفی صرف استفاده از منابع ایدئولوژیک برای تولید سرمایه اجتماعی نمی‌تواند همبستگی مردم با حاکمیّت که زمینه مدیریت جامعه است را فراهم آورد. در واقع امروزه به‌ویژه با توجه به تحولات گسترده فرهنگی و اجتماعی در ایران، دامنه تولید سرمایه اجتماعی مشروعیت‌زا برای حکومت، فراتر از عامل مذهبی رفته و با عامل کارآمدی (اقتصادی و اجتماعی) ممزوج شده است. براساس این نقش، کارآمدی در تعمیق و تداوم مردم‌سالاری دینی از منظر سرمایه اجتماعی مسئله اصلی این پژوهش است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد کارآمدی از طریق افزایش سطح اعتماد و کنش‌های دو طرفه میان نظام سیاسی و مردم موجب تولید بیشتر سرمایه اجتماعی و در نتیجه تعمیق و تداوم مردم سالاری دینی می‌شود. در واقع «کارآمدی» می‌تواند به‌عنوان حلقه اتصال بین تولید سرمایه اجتماعی و تعمیق مردم سالاری دینی عمل نماید.
Dara J, Khaki M. Efficiency and Stability of Religious Democracy
with Regard to Social Capital
. Scientific Quarterly Journal of Islamic Revolution Studies 2017; 14 (51) :203-222 URL: http://enghelab.maaref.ac.ir/article-1-687-fa.html
دارا جلیل، خاکی محسن. کارآمدی و تداوم نظام مردم‌سالاری دینی از منظر سرمایه اجتماعی. فصلنامه علمی مطالعات انقلاب اسلامی. 1396; 14 (51) :203-222
