در تاریخچه انقلاب اسلامی، لحظاتی وجود دارد که به‌صورت دال‌های متعدد گفتمان انقلاب درآمده‌اند و انقلاب را می‌توان با آنها فهم و درک کرد. 13 آبان، یکی از مهم‌ترین این لحظات است. این پژوهش با رویکرد کیفی به رفتارشناسی مشارکت‌کنندگان در راهپیمایی 13 آبان 1395 در شهر تهران می‌پردازد. بررسی کارکردهای راهپیمایی 13آبان از دیدگاه مشارکت‌کنندگان، انگیزه آنها و نیز ویژگی‌های آنها، اهداف اصلی پژوهش را تشکیل می‌دهد. روش پژوهش از نوع کیفی با حجم 31 مشارکت‌کننده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده‌ها از «تحلیل سیستماتیک» استفاده شده است. یافته‌ها و نتایج نشان می‌دهد؛ راهپیمایی 13 آبان از دیدگاه مشارکت‌کنندگان کارکردهای نمادین (زنده نگه داشتن وقایع 13 آبان)، تربیتی و آموزشی برای نسل جوان، تقویت انسجام و هم‌بستگی اجتماعی دارد و حرکتی در راستای مشروعیت‌بخشی به نظام و روحیه استقلال‌طلبی مردم است. عمل به وظیفه دینی و شرعی، گام برداشتن در مسیر اعتقادات و ارزش‌های فردی و اجتماعی، کمک به بازنمایی و بازتولید اسکتبارستیزی و ظلم‌ستیزی و عمل کردن در راستای منویات رهبری از جمله انگیزه و اهداف مشارکت‌کنندگان است.
