انقلاب‌های بزرگ علاوه بر ایجاد تغییرات سیاسی ـ اجتماعی در درون یک کشور، باعث بروز تحولاتی در ساختار حاکم بر روابط بین‌الملل و رفتار بازیگران اصلی نظام جهانی می‌شوند. بر این اساس، انقـلاب‌های بزرگ گستـرش امواجی از انقلابی‌گری و ضـد انقلابـی‌گری در نظام بین‌الملل به دنبال دارند. مقالۀ حاضر ضمن ارائۀ شاخصه‌هایی برای انقلاب‌های بزرگ، مدعی است با مطالعه و بررسی عناصر اصلی و ویژگی‌های بین‌المللی چهار انقلاب فرانسه، روسیه، چین و ایران که از جمله انقلاب‌های بزرگ دوران مدرن‌اند. می‌توان معیارها و اصولی برای شناخت انقلاب‌های بزرگ و تفکیک آنها از سایر انقلاب‌ها ارائه کرد. در این میان، انقلاب اسلامی ایران به دلیل تأکید بر دین و معنویت‌گرایی، نسبت به سایر انقلاب‌های بزرگ از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ به‌گونه‌ای که پس از گذشت چهار دهه از پیروزی این انقلاب، همچنان شاهد تأثیرات و پیامدهای خارجی آن در سطوح منطقه‌ای و جهانی هستیم. تحولات گسترده سیاسی اخیر در کشورهای منطقه غرب آسیا این ادعا را به‌خوبی به اثبات می‌رساند.
