دو انقلاب اسلامی ایران (1979) و مصر (2011) ازجمله انقلاب‌های مهم و تأثیرگذار در منطقه غرب آسیا و نیز جهان بوده‌اند که مورد توجه جدی نظریه‌پردازان انقلاب قرار گرفته‌اند. پرسش اصلی نوشتار حاضر این است که ایدئولوژی چه نقش و جایگاهی در جریان انقلاب و به‌ویژه تحولات پس از فروپاشی رژیم‌های پیشین در این دو کشور داشته است؟ پژوهش با بهره‌گیری از دیدگاه نظریه‌پردازان نسل چهارم انقلاب به‌ویژه جان فوران و جک گلدستون می‌کوشد پیامدهای این دو انقلاب را در دو حوزۀ داخلی و خارجی مورد بررسی و مقایسه قرار دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که انقلاب اسلامی ایران، به‌دلیل برخورداری از ایدئولوژی منسجم اسلام انقلابی ملهم از فرهنگ سیاسی مذهب تشیع و در سایه رهبری فرهمند امام خمینی+ نقشی اساسی در ایجاد وضعیت انقلابی، سقوط نظام پهلوی، استقرار و تثبیت نظام نوپای جمهوری اسلامی در ایران داشته است. درحالی‌که انقلابیون مصر از چنین پشتوانه فکری ـ ایدئولوژیکیِ منسجمی برخوردار نبودند.