با سقوط صدام در سال 2003 م  و شکل‌گیری ساختار جدید سیاسی در عراق، فرصت‌هایی در اختیار جمهوری اسلامی قرار گرفت تا در میان توده‌های مردم و به‌خصوص شیعیان نفوذ کند و به نفع آرمان‌های انقلاب در مسائل منطقه، به چانه‌زنی بپردازد. با توجه به این وضعیت، مقاله حاضر در تلاش است تا چگونگی تأثیر تحولات جدید عراق بر افزایش قدرت و نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی ایران را تبیین نماید و به این سؤال اساسی پاسخ دهد که ساختار سیاسی جدید عراق، چه تأثیری بر نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران گذاشته است؟ نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که با سقوط صدام و ژئوپلیتیکی شدن تشیع، جایگاه جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی به‌ویژه از دیدگاه سیاسی، اجتماعی، رسانه‌ای و فرهنگی در منطقه ارتقا یافته و جمهوری اسلامی توانسته است اثرگذاری و نقش‌آفرینی بهتری نسبت به گذشته داشته باشد.