|
سازمان‌دهی در انقلاب اسلامی ایران
|
| حسین احمدی‌منش*، محمد احمدی‌منش |
| پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
|
|
چکیده: (3796 مشاهده) |
«سازمان‌دهی» از مهم‌ترین عواملی است که در فروکاهی قدرت رژیم پیشین و قدرت‌یابی انقلابیون و سرانجام در انتقال قدرت و پیروزی انقلاب مؤثر است و از این‌رو، مورد توجه و تأکید برخی از نظریه‌پردازان انقلاب قرار گرفته است. این دسته از نظریه‌پردازان بر ابعاد و مؤلفه‌های عقلانی در فرایند انقلاب پای می‌فشارند و «سازمان‌دهی» را مصداقی از کنش عقلانی برمی‌شمرند. در این نوشتار تلاش می‌شود «سازمان‌دهی» در انقلاب ایران مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. بدین منظور در سطح نظری، پس از واکاوی و بازشناسی ابعاد و جوانب این مفهوم در نظریه چارلز تیلی و تد رابرت گر، با نگاهی تلفیقی، مدلی مفهومی از سازمان‌دهی ترسیم می‌شود و در سطح تجربی، مبتنی بر روش مطالعه اسنادی و در راستای مدل مطروحه مصادیق و شواهدی از واقعیت انقلاب ایران ارائه می‌گردد. |
|
| واژه‌های کلیدی: سازمان‌دهی، سازمان‌پاشی، چارلز تیلی، تد رابرت گر، انقلاب اسلامی ایران |
|
|
متن کامل [PDF 256 kb]
(818 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انقلاب اسلامی (بعد از پیروزی انقلاب اسلامی)
دریافت: 1393/4/15 | پذیرش: 1393/12/4 | انتشار: 1394/2/31
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
