1- دانشجوی دکتری تاریخ ایران در دوران اسلامی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، hkp58@yahoo.com 2- استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم پزشکی البرز
چکیده: (1356 مشاهده)
پژوهش حاضر به بررسی چرایی ورود تشکل مذهبی «جامعه تعلیمات اسلامی» به عنوان یکی از گروه‌های مذهبی پیشرو در زمینه پذیرش آموزش نوین بعد از سقوط رضاشاه می‌پردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد این تشکل مذهبی با توجه به روند تحولات اجتماعی و لزوم حضور موثر در جامعه و ایجاد توانایی در مواجهه اصولی و مناسب با تهدیداتی که از ناحیه جریان‌های فکری منسوب به کمونیسم و ناسیونالیسم و همین طور القائات فرق ضاله مانند بهاییت می‌شد، با درک اهمیت پذیرش آموزش نوین، سیاست طرد و نفی آموزش جدید را که تا این زمان سیاست رایج مذهبی‌ها بود، کنار گذاشته و با ساخت مدارس جدید و توسعه آنها، خود را پیشرو و الهام‌بخش یک حرکت و رویکرد جدید در فضای آموزشی کشور در میان مذهبی‌ها قرار می‌دهد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و اسنادی- کتابخانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای این مسئله را بررسی کرده است.
Kazemi H, Mirkhalili S A A. Evaluating the Approach of the Religious Organization of "Islamic Education Society" to Education (the Period September 1320 to the Coup D'etat of 19 August 1953). Scientific Quarterly Journal of Islamic Revolution Studies 2021; 18 (65) :127-146 URL: http://enghelab.maaref.ac.ir/article-1-2107-fa.html
کاظمی حسن، میرخلیلی سیدعلی‌اصغر. ارزیابی رویکرد تشکل مذهبی «جامعه تعلیمات اسلامی» در برابر مسئله آموزش (بازه زمانی شهریور 1320 تا کودتای 28 مرداد 1332). فصلنامه علمی مطالعات انقلاب اسلامی. 1400; 18 (65) :127-146
