|
بنیانها و ساختار نظام بینالملل در رویکرد اسلام سیاسی با تأکید بر گفتمان انقلاب اسلامی
|
| محمد اسماعیل عمار*1، منوچهر محمدی2، محمدجواد نوروزی3 |
1- دانشآموخته دکتری علوم سیاسی، گرایش روابط بینالملل، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، قم. ، esmaeilammar@gmail.com
2- استاد تمام گروه علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران.
3- دانشیار گروه علوم سیاسی، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره)، قم. |
|
|
چکیده: (1190 مشاهده) |
اسلام سیاسی، که همزمان و به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی در دهههای پایانی قرن بیستم ظهور مجدد یافت، با طرح مبانی و آموزههای اسلامی در راستای هویت تمدنی، ابعاد مختلف جوامع امروز، از جمله نظام بینالملل؛ به عنوان محیط و چارچوب رسمی فعالیت کنشگران را متأثر ساخته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی به این پرسش میپردازد که بنیانهای نظری و ساختار نظام بینالملل مطلوب از منظر این گفتمان کداماند؟ نتایج پژوهش بیانگر آن است که اسلام سیاسی در راستای تمدنسازی هویت اسلامی را در کانون عمل سیاسی قرارداده و با تأکید بر معنویت، عقلانیت و عدالت، نظام بینالملل را در ارتباط با هدف آفرینش جهان و انسان تعریف میکند. این گفتمان به منظور نظم جهانی عادلانه با منطق ساختاری نظام کنونی هم از جهت ابتنای آن بر منافع مادی مخالفت داشته و بر حاکمیت ارزشهای الهی و انسانی تأکید میورزد و هم با شکلدادن وفاداری فراملی، نظام بینالملل را براساس تقابل حق و باطل، مستکبر/ مستضعف تبیین میکند.
|
|
| واژههای کلیدی: اسلام سیاسی، نظام بینالملل، بنیانهای نظری، ساختار نظام بینالملل، هستیشناسی، انسانشناسی. |
|
|
متن کامل [PDF 321 kb]
(284 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
انقلاب اسلامی (بعد از پیروزی انقلاب اسلامی)
|
|
|
|
|
|
