در کنار مبارزه و قیام، «تولید معنا» در حوزه‌هایی که قدرت حاکم امکان دست‌اندازی در آن را نداشته، بخشی از سنت ائمه معصومین^ برای حفظ و توسعه گفتمان شیعه بوده است. سؤال تحقیق این است که شیعه به رغم موضع انتقادی نسبت به سیاست رسمی در برخی دوره‌های تاریخی، چگونه توانست گفتمان سیاسی خود را حفظ کند و منتشر نماید؟ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد ائمه اطهار^ در مواجهه با شرایط سیاسی مختلف برای حفظ و بسط گفتمان شیعه از راهبردهای مؤثر بهره گرفته‌اند که «سیاست معنا» یکی از این راهبردها بوده است. سیاست معنا مرکب از زنجیره‌ای از نشانه‌هاست که هر کدام میراث یکی از ائمه بوده و در سیره یک یا چند امام ممکن است تکرار شده باشد. دلالت معنایی منظومه نشانه‌های سیاست معنا در سیره ائمه معصومین^ عبورپذیرکردن مرزهای قدرت‌رسمی و تضمین زیست شیعه در حوزه‌های مقاومت بوده است. روش این مقاله تحلیل نشانه معناشناختی گفتمان است.