|
تأملاتی فلسفی در تجدد متعالیه و سیاست دینی
|
مجتبی زارعی*   |
| ، zareei@modares.ac.ir |
|
|
چکیده: (2237 مشاهده) |
مقاله حاضر بر آن است که تلقی استلزام ذاتی تجدد، علم و سکولاریسم، ملازمه‌ای ایدئولوژیک وغیر جهان‌شمول اما گفتمانی هژمونیک است. این طرز تلقی و تبیین، ابتنا یافته بر منظومه‌ای از منابع هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی، انسان‌شناختی، روش‌شناختی و ارزش‌شناختی است. بر مبنای دو قاعده «مساوقت وجود و علم» از یک سو و «سنخیت نظام علت و معلول در چارچوب علیت» از دیگر سو می‌توان درباره سنخ جدیدی از علم و تجدد متعالیه تفکر و تأمل نمود.
علم سیاست دینی و تجدد متعالیه با استقلال در مبانی هستی‌شناسانه و منابع و ابزارهای جامع و چندساحتی در شناخت، بر آن است که علاوه بر دو قاعده مهم «مساوقت» و «سنخیت» اما به دلیل مشکک بودن «وجود» و «علم» و نیز برخورداری هستی و انسان از تأله، نوع و سنخ متمایزی از دانش تصرف و تجدد در حکمت و فلسفه اسلامی به صورت عام و حکمت سیاسی اسلام به طور خاص قابل تأسیس است که ضمن اذعان به استلزام ذاتی‌اش با قاعده امکان فقری، از آن روی که هستی را اعم از مادی و مجرد و مثال و ... و انسان را مشتمل بر ساحات مُلکی و ملکوتی و برخوردار از من و هویت‌های عِلْوی و سِفْلی، معرفت‌شناسی و منابع شناخت را مرکب از حس، تجربه، عقل، شهود و وحی تبیین می‌نماید لاجرم به تجدد و تصرفی متعالیه و استخلافی رهنمون می‌گردد. |
|
| واژه‌های کلیدی: علم سکولار، علم دینی، تجدد سکولار، تجدد متعالیه، مساوقت علم و وجود، سنخیت در نظام علَیت، تشکیک وجود، علم سیاست دینی. |
|
|
متن کامل [PDF 223 kb]
(560 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
