وقوع انقلاب‌های منطقه‌ای در تونس و مصر و گسترش نا آرامی‌های حاصل از آن به دیگر کشورهای منطقه در غرب آسیا، سبب شده که با گذشت سه سال از این پدیده، شاهد شکل‌گیری مناسبات و همچنین الگوهای رفتاری جدید منطقه‌ای باشیم. در این میان می‌توان رفتار بازیگران این منطقه از حیث مقابله و مواجهه با این انقلاب‌ها را در دو طیف مورد ملاحظه قرار داد. کشورهایی که از این انقلاب‌ها و همچنین موج تحول خواهی استقبال کرده‌اند و در مقابل کشورهایی که گسترش این روند را بر خلاف منافع ملی ـ فراملی خود دیده و سعی در مقابله و ممانعت از گسترش این موج داشته‌اند. آنچه در این تحقیق مورد بررسی قرار می‌گیرد، بررسی تعاملات عربستان سعودی با دو کشور انقلابی مصر (تا قبل از برکناری مرسی) و بحرین است. پاسخ ابتدایی به فرضیه اصلی این تحقیق هم عبارت است: عربستان به عنوان یک بازیگر محافظه کار کوشیده تا کاربست سیاست «محافظه‌کارانه تهاجمی» و بهره‌گیری از ابزارهای مختلف (سیاسی، اقتصادی و امنیتی ـ نظامی) مانع از انتقال امواج انقلاب به داخل سرزمین خود شود.
